Skip to main content

भक्तामर स्तोत्र : पद्यानुवाद - शर्मनलाल | Bhaktamar Stotra - SharmanLal


(आशुकवि : शर्मनलाल सरस सकरार)

जो भक्त सुरों के मुकुटों की, मणियों की कान्ति बढ़ाते हैं।
जिनकी आभा से धरती के, कण-कण ज्योतित हो जाते हैं॥
जिनके पग पाप-तिमिर हरते, भव तरने जो आलम्बन हैं।
उन आदि-काल के आदि प्रभु, आदिश्वर का शत वन्दन है॥ 1॥

जो सकल वाङ्मय के ज्ञाता, प्रज्ञा का पार न पाया है।
ऐसे सुर इन्द्रों ने जिनका, स्तोत्रों से गुण गाया है॥
मैं भी त्रय जगत चित्त हारी, उन आदिनाथ को ध्याता हूँ।
प्रस्तुत कर पुण्य स्तवन से, मैं अपना भाग्य जगाता हूँ॥ 2॥

हैं इन्द्र सुरेन्द्रों से पूजित, जब जिनकी पावन पाद-पीठ।
फिर मेरी क्या औकात भला! मैं हूँ अबोध अल्पज्ञ ढ़ीठ॥
तो भी लज्जा को छोड़ नाथ! तैयार उसी विधि गाने को।
जैसे पानी में प्रतिबिम्बित उद्धत हो, शिशु शशि पाने को॥ 3॥

यह सच जिनके जब गुण अनंत, वृहस्पति-सा गुरु गा सका नहीं।
जो चाँद पूर्णिमा से पावन, वह कुछ भी दर्शा सका नहीं॥
तो फिर किसकी ऐसी हस्ती, जो पूर्ण आपके गुण गाये।
प्रिय प्रलयकाल से उद्वेलित, सागर के कौन पार पाये॥ 4॥

तो भी मैं भक्ति प्रेरणा से, स्तवन करने ललचाता हूँ।
होकर के शक्तिहीन भगवन्, मैं वैसे कदम बढ़ाता हूँ॥
जैसे हिरनी ममता के बस, कुछ सोच विचार न करती है।
हो निर्बल शिशु छुड़ाने को, खुद सिंह सामना करती है॥ 5॥

माना उपहास पात्र अब मैं, विज्ञों में माना जाऊँगा।
पर नाथ आपकी भक्ति ही, ऐसी जो छोड़ न पाऊँगा॥
जैसे वसंत ऋतु आम मौर लख, कोयल कूक मचाती है।
बस उसी तरह से तुम्हें देख, मन में उमंग आ जाती है॥ 6॥

क्या करूँ आपकी विनय अहो, प्रभु कितनी अतिशयकारी है।
जग के जीवों की भव-भव की, वह पाप रूप परिहारी है॥
हे नाथ! आपकी भक्ति से, संकट वैसे हट जाता है।
ज्यों प्रात सूर्य की किरणों से, तत्काल तिमिर छट जाता है॥ 7॥

अतएव मंद मति होकर भी, कर रहा शुरु स्तवन विभु।
कारण तेरे गुण का प्रभाव, वैसे सज्जन मन हरे प्रभु॥
ज्यों नाथ! कमल के पत्तों पर, जब ओस बूँद पड़ जाती है।
तब वह मोती का रूप धार, जग मोहित कर हर्षाती है॥ 8॥

निर्दोष स्तवन बहुत दूर, पर एक मात्र जो नाम जपे।
सच कहता हूँ तत्काल प्रभु, सारी जगती के पाप कटे॥
जिस तरह दूर से ही दिनेश, निज प्रभा इस तरह फैलाता।
कितना ही दूर सरोवर हो, खिल कमल फूल तत्क्षण जाता॥ 9॥

हे भुवन विभूषण भूतनाथ! जो भव्य आपको ध्याते हैं।
वे भक्त-भक्त से ध्यानी बन, भगवान् स्वयं बन जाते हैं॥
लेकिन इससे अचरज ही क्या, अचरज जिससे बढ़ सके नहीं।
वह स्वामी क्या जो सेवक को, अपने समान कर सके नहीं॥ 10॥

जो एक बार टकटकी लगा, भगवान् तुम्हें लख लेता है।
वह तुम्हें छोड़ अन्यत्र देव, लख कर भी नाम न लेता है॥
सच है जिसने क्षीरोदधि का, मीठा पावन जल चाखा हो।
फिर उसको खारे सागर के, जल की कैसे अभिलाषा हो॥ 11॥

लगता त्रिभुवन के अलंकार, जिस क्षण तेरा अवतार हुआ।
वे उतने ही परमाणु थे, जिनसे यह तन तैयार हुआ॥
इसलिए आप जैसा प्रशांत, जिसका विरागता से नाता।
लाखों देवों को देख चुका, पर तुम सा देव नहीं पाता॥ १२॥

क्या कहें आपका यह आनन, कितना आनंद प्रदाता है।
वह सुर-नर-असुर कोई भी हो, हर नयनों को हर्षाता है॥
कैसे कह दूँ शशि ढाकपात-सा दिन में तेज गमाता है।
वह तुम जैसा कब हो सकता, जिस पर कालापन छाता है॥ १३॥

हे नाथ! आपने सचमुच में, ऐसे सुन्दर गुण पाये हैं।
पूनम की चाँद कला जैसे, जो तीन लोक में छाये हैं॥
कारण उनको जब तुम जैसा, मिल गया महाबल वाला है।
विचरण से उन्हें लोक भर में, फिर कौन रोकने वाला है॥ १४॥

इसमें क्या अचरज नाथ आप हो, अटल अचल संयम धारी।
इसलिए स्वर्ग की हर देवी, हर तरह रिझा करके हारी॥
सच प्रबल पवन के झोकों से, कितने ही गिरी गिर जाते हैं।
लेकिन सुमेरुगिरि शिखर कभी तूफान हिला भी पाते हैं?॥ १५॥

तुम ऐसे तीन भुवन दीपक, निर्धूम वर्तिका काम नहीं।
तुम बिना तेल के जलते हो, बुझने का लेते नाम नहीं॥
चाहे जैसी हो प्रलय पवन, कर सके प्रभंजन मंद नहीं।
हे परम ज्योति प्रख्यात शिखा, कोई तुमसा निद्र्वन्द नहीं॥ १६॥

हे नाथ! तुम्हें क्यों सूर्य कहें, तुम उससे काफी आगे हो।
तुम अस्त न हो, राहू न ग्रसे, बादल लख कभी न भागे हो॥
तेरा प्रभाव त्रय लोकों में, इक साथ रोशनी लाता है।
लेकिन सूरज सीमित थल तक, अपना प्रकाश फैलाता है॥ १७॥

हे नाथ! आपका मुख-शशि तो, मोहांधकार का हर्ता है।
चाहे दिन हो या रात नाथ, उसमें कुछ फर्क न पड़ता है॥
फिर कैसे हो वह चन्द्र सदृश, जो सहसा लुप्त नजर आये।
जिसको राहु अहि-सा डस ले, मेघों से क्षण में घिर जाये॥ १८॥

हे प्रभु! आपके मुख सन्मुख रवि शशि रखता कुछ अर्थ नहीं।
वह बाहर का तम हरे भले, अन्तस तम हरे समर्थ नहीं॥
जिस तरह फसल पक जाने पर, पानी बरसे अस्तित्व नहीं।
बस उसी तरह इन दोनों का, तेरे ढिग़ नाथ महत्त्व नहीं॥ १९॥

स्व-पर प्रकाश की ज्ञान ज्योति, जिस तरह आपने पाई है।
वैसी ही हरिहरादि सुर में, प्रभु देती नहीं दिखाई है॥
इसलिए आपका आकर्षण, करता उन सबको थोता है।
सच है जो तेज रत्न में हो, क्या कभी काँच में होता है?॥ २०॥

अच्छा ही हुआ नाथ मैंने, जो अन्य देवगण को देखा।
उनके कारण से ही भगवन्, स्पष्ट हुई अन्तर रेखा॥
हे नाथ! अन्य अवलोकन की, अब मुझको क्या आवश्यकता।
लूँ कितने ही मैं जन्म धार, मन अन्य न कोई हर सकता॥ २१॥

जग में जाने कितनी जननी, जन्मा करती हैं पुत्र अनेक।
लेकिन तुमसा सुत जन्म सकी, जग में मरुदेवी मात्र एक॥
जैसे दिनेश की किरणों को, हर एक दिशाओं ने धारा।
पर सूर्य उदय हो एक मात्र, बस पूर्व दिशा के ही द्वारा॥ २२॥

हे मुनीनाथ! मुनिगण तुमको, सूरज से तेज बताते हैं।
वे बना तुम्हें अपना निमित्त, खुद कालजयी हो जाते हैं॥
तेरा अविलम्बन आलम्बन, शिवपुर का परम प्रदाता है।
इससे बढक़र कल्याण मार्ग, कोई भी नजर न आता है॥ २३॥

हैं नाम आपके प्रभु अनेक, चिर अजर-अमर पद पाया है।
हे स्वामी गणधर आदि ने, अव्यय असंख्य बतलाया है॥
हे देवोपम तुम आदि देव, या ब्रह्मा विष्णु विधाता हो।
तुम योगीश्वर हो कामकेतु, नवयुग शिल्पी शिवदाता हो॥ २४॥

सुर-बुध पूजित हैं आप बुद्धि, इसलिए सर्व प्रथम आप बुद्ध।
हो सच्चे सुख दाता शंकर, सर्वज्ञ शान्ति करता प्रसिद्ध॥
कहलाते तुम कैलाशपति, तप किया वहाँ से शिव पाया।
सृष्टी कर्ता प्रिय पुरुषोत्तम, तुमने बन करके बतलाया॥ २५॥

हे हर जीवों के दु:ख हर्ता, करता हूँ नाथ प्रणाम तुम्हें।
हे जग के अजर-अमर भूषण, मैं करूँ नमन अभिराम तुम्हें॥
हे निष्कामी निष्पृही नाथ! नमता गा-गाकर गान तुम्हें।
भव-सिन्धु सुखाने वाले प्रभु! करुणानिधि कोटि प्रणाम तुम्हें॥ २६॥

इसमें कोई सन्देह नहीं, सम्पूर्ण गुणों की आप डोर।
हे नाथ आपको छोड़ शुद्ध, मिल सका न कोई और ठौर॥
जो अन्य देवताओं को पा, रागादि भाव दर्शाते हैं।
वे तुम तक आने का भगवन्, साहस ही कब कर पाते हैं॥ २७॥

जब ऊँचे तरु अशोक नीचे, हे नाथ आप दिखलाते हो।
कैसे उतार दूँ शब्दों में, जो शोभा आप बढ़ाते हो॥
ज्यों श्यामल सघन बादलों में, रवि अपनी छटा दिखाता है।
उस सूरज से सौ गुना आपकी, तन सुषमा दर्शाता है॥ २८॥

हीरा-पन्ना नीलम आदि, रत्नों से सज्जित सिंहासन।
जब आप तिष्ठते हो उस पर, ऐसा लगने लगता आनन॥
माणिक मुक्ता की आभा ने, सचमुच में चक्कर खाया हो।
या उदयाचल पर सहस्र किरण, वाला सूरज उग आया हो॥ २९॥

जब चौंसठ चमर इन्द्र ढ़ोरें, छवि समवसरण बढ़ जाती है।
तव कुन्द पुष्प-सी धवल देह, लख सुषमा धरा लजाती है॥
लगता जैसे सुमेरुगिरि पर, गिर जल प्रपात की धारा हो।
या चन्द्र ज्योत्स्ना ने अपना, साकार रूप विस्तारा हो॥ ३०॥

हे ईश! आपके शीर्ष तीन, जो लटके छत्र दिखाते हैं।
उनकी शशि सम कान्ति जिन पर, रवि धूप न फैला पाते हैं॥
त्रय छत्रों की वह चमक-दमक, जिसको लख स्वर्ण लजाता है।
उसका ऐश्वर्य त्रिलोकपति, होने की बात बताता है॥ ३१॥

दिग्मंडल में जब दिव्यध्वनि, भगवान् आपकी खिरती है।
उसको सुनकर के पता नहीं, तब कितनों की ऋतु फिरती है॥
लगता ज्यों संत समागम का, नभ में बज रहा नगाड़ा हो।
या गूँज गगन में जिनमत की, हो रही सुरों के द्वारा हो॥ ३२॥

जब जल गंधोदक बूँदों से, सुरभित हो बह उठती समीर।
तब समवसरण में कल्पवृक्ष हों, स्वागत करने को अधीर॥
तब देव गगन में प्रमुदित हो, इतने प्रसून बरसाते हैं।
लगता वे प्रसून नहीं दव्यिध्वनि-सी ध्वनि उनमें हम पाते हैं॥ ३३॥

क्या कहें आपकी दिव्य देह से, दीप्त जन्म जब लेती है।
तब वह भामंडल बन जग को, दैदीप्यमान कर देती है॥
त्रय लोकों में जितने पदार्थ, चमकीले हमें दिखाते हैं।
उस समय आपकी आभा से, वे सब फीके पड़ जाते हैं॥ ३४॥

हे नाथ! आपकी ध्वनि, स्वर्ग शिव मार्ग बताने वाली है।
अपनी-अपनी भाषाओं में, परिणमन कराने वाली है॥
प्रिय दिव्यध्वनि में सप्त तत्त्व, हो नव पदार्थ परिभाषा है।
जो इनको आत्मसात कर ले, हो उसकी पूर्ण पिपासा है॥ ३५॥

हे नाथ! आपके युगल-चरण, हैं स्वर्ण-सरोजों से सुन्दर।
चरणों के नख यों कान्तिमान, जिस जगह पैर पड़ते भू पर॥
उस पल विहार की बेला में, पग जिनवर जहाँ बढ़ाते हैं।
पहले से ही सुर वहाँ-वहाँ, सोने के कमल रचाते हैं॥ ३६॥

इस विधि धर्मोपदेश में प्रभु, जो आप विभूति बताई है।
वैसी ही अन्य धर्म वालों के, संग में नहीं दिखाई है॥
सच है जो ज्योति भुवन भू पर, इक मार्तण्ड की पाते हैं।
वैसी करोड़ नक्षत्र कभी, इक साथ नहीं कर पाते हैं॥ ३७॥

प्रभु जिसके युगल कपोलों पर, मधु मद के झरने-झरते हों।
जिस पर मडऱाकर के मधुकर, गुनगुन कोलाहल करते हों॥
ऐसा ऐरावत-सा कुंजर, क्रोधित जब टकरा जाता है।
तब नाथ! आपका परम भक्त, उससे न जरा भय खाता है॥ ३८॥

अपने नाखूनों से जिसने, गज के मस्तक को फाड़ा हो।
गज मुक्ताओं से धरा सजा, बनकर विकराल दहाड़ा हो॥
ऐसे बर्बर के पंजे में, जिन भक्त कदाचित पड़ जाये।
वह सिंह क्रूरता भूल तभी, अरि से स्नेही दिखलाये॥ ३९॥

हो कैसे भी पावक प्रचण्ड, वन प्रलय-पवन धधकाती हो।
लगता हो जैसे अभी-अभी, वह आसमान छू जाती हो॥
ऐसे दावानल वेग समय, जो नाथ आपको ध्याता है।
तत्काल आपका नाम-नीर, पावक को नीर बनाता है॥ ४०॥

कोयल के कण्ठ समान कुपित, कैसा भी नाग कराला हो।
दिखला कर लाल-लाल लोचन, फण फैला डसने वाला हो॥
तब तेरी नाम नाग दमनी, औषधि समीप जो रखते हैं।
उनका कैसे भी विषधर हों, कुछ अहित नहीं कर सकते हैं॥ ४१॥

अगणित तुरंग हिन-हिना रहे, गज भी चिंघाड़ मचाता हो।
उस समय समर की धूली में, दिनकर भी नहीं दिखाता हो॥
तब नाथ! आपके ही बल पर, लड़ रिपु दल यों हट जाता है।
ज्यों सूर्योदय के होते ही, तम-तोम स्वयं छट जाता है॥ ४२॥

घातक शस्त्रों से क्षत-विक्षत, गज शोणित दरिया बहता हो।
उसमें तेजी से उतर तैरने को हर योद्धा कहता हो॥
तब उस भीषण रण बीच भक्त रिपुओं को वही हराता है।
जो नाथ! आपके शान्त और शीतल पग पंकज ध्याता है॥ ४३॥

कैसा भी होवे मगर-मच्छ, पड़ घडिय़ालों से पाला हो।
पावक ने सारा सागर जल, बड़वानल सा कर डाला हो॥
उस उथल-पुथल तूफां में वे, अपना जलयान बचाते हैं।
जो नाथ! आपका दृढ़ होकर, क्षण भर भी ध्यान लगाते हैं॥ ४४॥

भव-रोग निवारक सर्वश्रेष्ठ, प्रभु तुमसा वैद्य नहीं कोई।
हो महा जलोदर आदि रोग, बचने की आस नहीं होई॥
ऐसे रोगी तेरे पद की, जो तन पर धूल लगाते हैं।
वे निश्चित ही होकर निरोग प्रभु कामदेव बन जाते हैं॥ ४५॥

जब नाथ! आपके वन्दन से, कर्मों की कडिय़ाँ कटती हैं।
तब लोह शृंखलाएँ कब तक, भक्तों का तन कस सकती हैं?
जिसका तन नख से चोटी तक, हो कसा छिली जंघायें हों।
प्रभु नाम लिए अब वे टूटीं, फिर पूर्ण न क्यों आशायें हों॥ ४६॥

जो श्रद्धावान भक्त इसका, पारायण कर हर्षाता है।
अनवरत अटल तन्मय होकर, जो सुनता और सुनाता है॥
उसको गज, सिंह, अहि, अग्नि, रण में रिपु हरा न पाते हैं।
रहता है कोई रोग नहीं, वे मनवाँछित फल पाते हैं॥ ४७॥

भक्तामर की यह वर्ण-माल, जो मानतुंग ने गूँथी है।
सचमुच सर्वोत्तम फलकारी, हे भव्यो इतनी ऊँची है॥
कह सरस जैन सकरार, इसे दृढ़ हो जो धारण करता है।
वह मानतुंग आचारज सा चिर मुक्ति-लक्ष्मी वरता है॥ ४८॥

Comments

Popular posts from this blog

भक्तामर स्तोत्र (संस्कृत) || BHAKTAMAR STOTRA ( SANSKRIT )

श्री आदिनाथाय नमः भक्तामर - प्रणत - मौलि - मणि -प्रभाणा- मुद्योतकं दलित - पाप - तमो - वितानम्। सम्यक् -प्रणम्य जिन - पाद - युगं युगादा- वालम्बनं भव - जले पततां जनानाम्।। 1॥ य: संस्तुत: सकल - वाङ् मय - तत्त्व-बोधा- दुद्भूत-बुद्धि - पटुभि: सुर - लोक - नाथै:। स्तोत्रैर्जगत्- त्रितय - चित्त - हरैरुदारै:, स्तोष्ये किलाहमपि तं प्रथमं जिनेन्द्रम्॥ 2॥ >> भक्तामर स्तोत्र ( हिन्दी) || आदिपुरुष आदीश जिन, आदि सुविधि करतार ... || कविश्री पं. हेमराज >> भक्तामर स्तोत्र ( संस्कृत )-हिन्दी अर्थ अनुवाद सहित-with Hindi arth & English meaning- क्लिक करें.. https://forum.jinswara.com/uploads/default/original/2X/8/86ed1ca257da711804c348a294d65c8978c0634a.mp3 बुद्ध्या विनापि विबुधार्चित - पाद - पीठ! स्तोतुं समुद्यत - मतिर्विगत - त्रपोऽहम्। बालं विहाय जल-संस्थित-मिन्दु-बिम्ब- मन्य: क इच्छति जन: सहसा ग्रहीतुम् ॥ 3॥ वक्तुं गुणान्गुण -समुद्र ! शशाङ्क-कान्तान्, कस्ते क्षम: सुर - गुरु-प्रतिमोऽपि बुद्ध्या । कल्पान्त -काल - पवनोद्धत-...

सामायिक पाठ (प्रेम भाव हो सब जीवों से) | Samayik Path (Prem bhav ho sab jeevo me) Bhavana Battissi

प्रेम भाव हो सब जीवों से, गुणीजनों में हर्ष प्रभो। करुणा स्रोत बहे दुखियों पर,दुर्जन में मध्यस्थ विभो॥ 1॥ यह अनन्त बल शील आत्मा, हो शरीर से भिन्न प्रभो। ज्यों होती तलवार म्यान से, वह अनन्त बल दो मुझको॥ 2॥ सुख दुख बैरी बन्धु वर्ग में, काँच कनक में समता हो। वन उपवन प्रासाद कुटी में नहीं खेद, नहिं ममता हो॥ 3॥ जिस सुन्दर तम पथ पर चलकर, जीते मोह मान मन्मथ। वह सुन्दर पथ ही प्रभु मेरा, बना रहे अनुशीलन पथ॥ 4॥ एकेन्द्रिय आदिक जीवों की यदि मैंने हिंसा की हो। शुद्ध हृदय से कहता हूँ वह,निष्फल हो दुष्कृत्य विभो॥ 5॥ मोक्षमार्ग प्रतिकूल प्रवर्तन जो कुछ किया कषायों से। विपथ गमन सब कालुष मेरे, मिट जावें सद्भावों से॥ 6॥ चतुर वैद्य विष विक्षत करता, त्यों प्रभु मैं भी आदि उपान्त। अपनी निन्दा आलोचन से करता हूँ पापों को शान्त॥ 7॥ सत्य अहिंसादिक व्रत में भी मैंने हृदय मलीन किया। व्रत विपरीत प्रवर्तन करके शीलाचरण विलीन किय...

भक्तामर स्तोत्र (हिन्दी/अंग्रेजी अनुवाद सहित) | Bhaktamar Strotra with Hindi meaning/arth and English Translation

 भक्तामर - प्रणत - मौलि - मणि -प्रभाणा- मुद्योतकं दलित - पाप - तमो - वितानम्। सम्यक् -प्रणम्य जिन - पाद - युगं युगादा- वालम्बनं भव - जले पततां जनानाम्।। 1॥ 1. झुके हुए भक्त देवो के मुकुट जड़ित मणियों की प्रथा को प्रकाशित करने वाले, पाप रुपी अंधकार के समुह को नष्ट करने वाले, कर्मयुग के प्रारम्भ में संसार समुन्द्र में डूबते हुए प्राणियों के लिये आलम्बन भूत जिनेन्द्रदेव के चरण युगल को मन वचन कार्य से प्रणाम करके । (मैं मुनि मानतुंग उनकी स्तुति करुँगा) When the Gods bow down at the feet of Bhagavan Rishabhdeva divine glow of his nails increases shininess of jewels of their crowns. Mere touch of his feet absolves the beings from sins. He who submits himself at these feet is saved from taking birth again and again. I offer my reverential salutations at the feet of Bhagavan Rishabhadeva, the first Tirthankar, the propagator of religion at the beginning of this era. य: संस्तुत: सकल - वाङ् मय - तत्त्व-बोधा- दुद्भूत-बुद्धि - पटुभि: सुर - लोक - नाथै:। स्तोत्रैर्जगत्- त्रितय - चित्त - ह...

कल्याण मन्दिर स्तोत्र || Shri Kalyan Mandir Stotra Sanskrit

कल्याण- मन्दिरमुदारमवद्य-भेदि भीताभय-प्रदमनिन्दितमङ्घ्रि- पद्मम् । संसार-सागर-निमज्जदशेषु-जन्तु - पोतायमानमभिनम्य जिनेश्वरस्य ॥१ ॥ यस्य स्वयं सुरगुरुर्गरिमाम्बुराशेः स्तोत्रं सुविस्तृत-मतिर्न विभुर्विधातुम् । तीर्थेश्वरस्य कमठ-स्मय- धूमकेतो- स्तस्याहमेष किल संस्तवनं करष्येि ॥ २ ॥ सामान्यतोऽपि तव वर्णयितुं स्वरूप- मस्मादृशः कथमधीश भवन्त्यधीशाः । धृष्टोऽपि कौशिक- शिशुर्यदि वा दिवान्धो रूपं प्ररूपयति किं किल घर्मरश्मेः ॥३ ॥ मोह-क्षयादनुभवन्नपि नाथ मर्त्यो नूनं गुणान्गणयितुं न तव क्षमेत। कल्पान्त-वान्त- पयसः प्रकटोऽपि यस्मा- मीयेत केन जलधेर्ननु रत्नराशिः ॥४ ॥ अभ्युद्यतोऽस्मि तव नाथ जडाशयोऽपि कर्तुं स्तवं लसदसंख्य-गुणाकरस्य । बालोऽपि किं न निज- बाहु-युगं वितत्य विस्तीर्णतां कथयति स्वधियाम्बुराशेः ॥५ ॥ ये योगिनामपि न यान्ति गुणास्तवेश वक्तुं कथं भवति तेषु ममावकाशः। जाता तदेवमसमीक्षित-कारितेयं जल्पन्ति वा निज-गिरा ननु पक्षिणोऽपि ॥६॥ आस्तामचिन्त्य - महिमा जिन संस्तवस्ते नामापि पाति भवतो भवतो जगन्ति । तीव्रातपोपहत- पान्थ-जनान्निदाघे प्रीणाति पद्म-सरसः सरसोऽनिलोऽपि ॥७॥ द्वर्तिनि त्वयि विभो ...

लघु शांतिधारा - Laghu Shanti-Dhara

||लघुशांतिधारा || ॐ नमः सिद्धेभ्यः ! ॐ नमः सिद्धेभ्यः ! ॐ नमः सिद्धेभ्यः ! श्री वीतरागाय नमः ! ॐ नमो अर्हते भगवते श्रीमते, श्री पार्श्वतीर्थंकराय, द्वादश-गण-परिवेष्टिताय, शुक्लध्यान पवित्राय,सर्वज्ञाय, स्वयंभुवे, सिद्धाय, बुद्धाय, परमात्मने, परमसुखाय, त्रैलोकमाही व्यप्ताय, अनंत-संसार-चक्र-परिमर्दनाय, अनंत दर्शनाय, अनंत ज्ञानाय, अनंतवीर्याय, अनंत सुखाय सिद्धाय, बुद्धाय, त्रिलोकवशंकराय, सत्यज्ञानाय, सत्यब्राह्मने, धरणेन्द्र फणामंडल मन्डिताय, ऋषि- आर्यिका,श्रावक-श्राविका-प्रमुख-चतुर्संघ-उपसर्ग विनाशनाय, घाती कर्म विनाशनाय, अघातीकर्म विनाशनाय, अप्वायाम(छिंद छिन्दे भिंद-भिंदे), मृत्यु (छिंद-छिन्देभिंद-भिंदे), अतिकामम (छिंद-छिन्दे भिंद-भिंदे), रतिकामम (छिंद-छिन्देभिंद-भिंदे), क्रोधं (छिंद-छिन्दे भिंद-भिंदे), आग्निभयम (छिंद-छिन्देभिंद-भिंदे), सर्व शत्रु भयं (छिंद-छिन्दे भिंद-भिंदे), सर्वोप्सर्गम(छिंद-छिन्दे भिंद-भिंदे), सर्व विघ्नं (छिंद-छिन्दे भिंद-भिंदे), सर्व भयं(छिंद-छिन्दे भिंद-भिंदे), सर्व राजभयं (छिंद-छिन्दे भिंद-भिंदे), सर्वचोरभयं (छिंद-छिन्दे भिंद-भिंदे...

बारह भावना (राजा राणा छत्रपति) || BARAH BHAVNA ( Raja rana chatrapati)

|| बारह भावना ||  कविश्री भूध्ररदास (अनित्य भावना) राजा राणा छत्रपति, हाथिन के असवार | मरना सबको एक दिन, अपनी-अपनी बार ||१|| (अशरण भावना) दल-बल देवी-देवता, मात-पिता-परिवार | मरती-बिरिया जीव को, कोई न राखनहार ||२|| (संसार भावना) दाम-बिना निर्धन दु:खी, तृष्णावश धनवान | कहूँ न सुख संसार में, सब जग देख्यो छान ||३|| (एकत्व भावना) आप अकेला अवतरे, मरे अकेला होय | यों कबहूँ इस जीव को, साथी-सगा न कोय ||४|| (अन्यत्व भावना) जहाँ देह अपनी नहीं, तहाँ न अपना कोय | घर-संपति पर प्रगट ये, पर हैं परिजन लोय ||५|| (अशुचि भावना) दिपे चाम-चादर-मढ़ी, हाड़-पींजरा देह | भीतर या-सम जगत् में, अवर नहीं घिन-गेह ||६|| (आस्रव भावना) मोह-नींद के जोर, जगवासी घूमें सदा | कर्म-चोर चहुँ-ओर, सरवस लूटें सुध नहीं ||७|| (संवर भावना) सतगुरु देय जगाय, मोह-नींद जब उपशमे | तब कछु बने उपाय, कर्म-चोर आवत रुकें || (निर्जरा भावना) ज्ञान-दीप तप-तेल भर, घर शोधें भ्रम-छोर | या-विध बिन निकसे नहीं, पैठे पूरब-चोर ||८|| पंच-महाव्रत संचरण, समिति पंच-परकार | ...

छहढाला -श्री दौलतराम जी || Chah Dhala , Chahdhala

छहढाला | Chahdhala -----पहली ढाल----- तीन भुवन में सार, वीतराग विज्ञानता । शिवस्वरूप शिवकार, नमहुँ त्रियोग सम्हारिकैं॥ जे त्रिभुवन में जीव अनन्त, सुख चाहैं दु:खतैं भयवन्त । तातैं दु:खहारी सुखकार, कहैं सीख गुरु करुणा धार॥(1) ताहि सुनो भवि मन थिर आन, जो चाहो अपनो कल्यान। मोह-महामद पियो अनादि, भूल आपको भरमत वादि॥(2) तास भ्रमण की है बहु कथा, पै कछु कहूँ कही मुनि यथा। काल अनन्त निगोद मंझार, बीत्यो एकेन्द्री-तन धार॥(3) एक श्वास में अठदस बार, जन्म्यो मर्यो भर्यो दु:ख भार। निकसि भूमि-जल-पावकभयो,पवन-प्रत्येक वनस्पति थयो॥(4) दुर्लभ लहि ज्यों चिन्तामणि, त्यों पर्याय लही त्रसतणी। लट पिपीलि अलि आदि शरीर, धरिधरि मर्यो सही बहुपीर॥(5) कबहूँ पंचेन्द्रिय पशु भयो, मन बिन निपट अज्ञानी थयो। सिंहादिक सैनी ह्वै क्रूर, निबल-पशु हति खाये भूर॥(6) कबहूँ आप भयो बलहीन, सबलनि करि खायो अतिदीन। छेदन भेदन भूख पियास, भार वहन हिम आतप त्रास ॥(7) वध-बन्धन आदिक दु:ख घने, कोटि जीभतैं जात न भने । अति संक्लेश-भावतैं मर्यो, घोर श्वभ्र-सागर में पर्यो॥(8) तहाँ भूमि परसत दु:ख इसो, बिच्छू सहस डसै ...

सुप्रभात स्त्रोत्रं | Shubprabhat Stotra

यत्स्वर्गावतरोत्सवे यदभवज्जन्माभिषेकोत्सवे, यद्दीक्षाग्रहणोत्सवे यदखिल-ज्ञानप्रकाशोत्सवे । यन्निर्वाणगमोत्सवे जिनपते: पूजाद्भुतं तद्भवै:, सङ्गीतस्तुतिमङ्गलै: प्रसरतां मे सुप्रभातोत्सव:॥१॥ श्रीमन्नतामर-किरीटमणिप्रभाभि-, रालीढपादयुग- दुर्द्धरकर्मदूर, श्रीनाभिनन्दन ! जिनाजित ! शम्भवाख्य, त्वद्ध्यानतोऽस्तु सततं मम सुप्रभातम् ॥२॥ छत्रत्रय प्रचल चामर- वीज्यमान, देवाभिनन्दनमुने! सुमते! जिनेन्द्र! पद्मप्रभा रुणमणि-द्युतिभासुराङ्ग त्वद्ध्यानतोऽस्तु सततं मम सुप्रभातम् ॥३॥ अर्हन्! सुपाश्र्व! कदली दलवर्णगात्र, प्रालेयतार गिरि मौक्तिक वर्णगौर ! चन्द्रप्रभ! स्फटिक पाण्डुर पुष्पदन्त! त्वद्ध्यानतोऽस्तु सततं मम सुप्रभातम् ॥४॥ सन्तप्त काञ्चनरुचे जिन! शीतलाख्य! श्रेयान विनष्ट दुरिताष्टकलङ्क पङ्क बन्धूक बन्धुररुचे! जिन! वासुपूज्य! त्वद्ध्यानतोऽस्तु सततं मम सुप्रभातम् ॥५॥ उद्दण्ड दर्पक-रिपो विमला मलाङ्ग! स्थेमन्ननन्त-जिदनन्त सुखाम्बुराशे दुष्कर्म कल्मष विवर्जित-धर्मनाथ! त्वद्ध्यानतोऽस्तु सततं मम सुप्रभातम् ॥६॥ देवामरी-कुसुम सन्निभ-शान्तिनाथ! कुन्थो! दयागुण विभूषण भूषिताङ्ग। देवाधिदेव!भगवन्नरतीर्थ नाथ, त्वद...

श्री मंगलाष्टक स्तोत्र - अर्थ सहित | Mangalashtak - Mangal asthak stotra

श्री मंगलाष्टक स्तोत्र - अर्थ सहित अर्हन्तो भगवत इन्द्रमहिताः, सिद्धाश्च सिद्धीश्वरा, आचार्याः जिनशासनोन्नतिकराः, पूज्या उपाध्यायकाः श्रीसिद्धान्तसुपाठकाः, मुनिवरा रत्नत्रयाराधकाः, पञ्चैते परमेष्ठिनः प्रतिदिनं, कुर्वन्तु नः मंगलम्   ||1|| अर्थ – इन्द्रों द्वारा जिनकी पूजा की गई, ऐसे अरिहन्त भगवान, सिद्ध पद के स्वामी ऐसे सिद्ध भगवान, जिन शासन को प्रकाशित करने वाले ऐसे आचार्य, जैन सिद्धांत को सुव्यवस्थित पढ़ाने वाले ऐसे उपाध्याय, रत्नत्रय के आराधक ऐसे साधु, ये पाँचों  परमेष्ठी प्रतिदिन हमारे पापों को नष्ट करें और हमें सुखी करे! श्रीमन्नम्र – सुरासुरेन्द्र – मुकुट – प्रद्योत – रत्नप्रभा- भास्वत्पादनखेन्दवः प्रवचनाम्भोधीन्दवः स्थायिनः ये सर्वे जिन-सिद्ध-सूर्यनुगतास्ते पाठकाः साधवः स्तुत्या योगीजनैश्च पञ्चगुरवः कुर्वन्तु नः मंगलम् ||2|| अर्थ – शोभायुक्त और नमस्कार करते हुए देवेन्द्रों और असुरेन्द्रो के मुकुटों के चमकदार रत्नों की कान्ति से जिनके श्री चरणों के नखरुपी चन्द्रमा की ज्योति स्फुरायमान हो रही है, और जो प्रवचन रुप सागर की वृद्धि करने...